Çürümenin Blogu

Hayatta... hayatla başlayan cümleler kurmamı sevmezdiniz. ama lütfen bir şey getirin bana ki hayatla ilgisi olmasın. o da olmadı hayat bilgisi dersini hatırlayın. hayat bir sözcük, yaşamsa başka bir sözcük. ya varoluş? o çok iyi bir okçu... tanrıysa aniden bir sanrı. bu başladığımsa bir cümle. yani değişen bir şey yok, her şey yer değiştiriyor sadece. değişmeyen bir şey yok, hiçbir şey aynı kalmıyor sadece. çok mu düşünüyorum? evet... ama düşünmeyi seviyorum. düşünme fiilinin içinde düş olduğu için türkçeye imreniyorum. hem ben düşünmeyince düşüncesizce davranabiliyorum. ayrıca bilin, sizden bahsetmemek için hep kendimden bahsediyorum. çünkü hayata dair konuşmaktan ben de sıkıldım. susmalı mıyım? susmayı becerebilecek miyim? susarsam ben de fark edilecek miyim? fark edilecek kadar güzel miyim? peki ya fark edilmeden yaşayabilecek miyim? her şey vazgeçişi çağırıyor, Güzel'le aram bazen çok bozuluyor, bazense canım bir otist olmak istiyor. istemeyi istememek istiyorum. frustration often comes from wanting to be noticed diye bir şey duydum geçen. cennet kuşu erkeğinin ne hallere girdiği geliyor sonra aklıma, Güzel'le aram yine çok bozuluyor. Biz insan türüyle bir bağ kurmuyorum yanlış anlaşılmasın bu satırların aralarında in ve cin top oynuyor ve ben burada sadece anı anlıyor, ağumu ağlıyorum. ben sanırım kendimi sürekli boş işlerle ağutuyorum. anlayınca da ağlayınca da rahatlıyorum ancak. zaten ne oluyorsa, ya insan yeteri kadar anlamadığında ya da yeteri kadar ağlamadığında oluyor. Cioran'ı anlıyorum: bilgilendikçe değil anladıkça sakinleşiyorsun. Anlayacak şeylerin sonu gelmiyor ve matematik hala sonsuza bir çözüm getirmiyor.