"Tabiatın formları insani formlardır. Beynimizde belirir üçgenler, örgüler ve dallar. Onları tanırız, onları takdir ederiz; onların ortasında yaşarız. Yaratılarımızın, insana anlamlı insani yaratılarımızın ortasında ölçümler yaparız; bu ölçümlerle uzay-mekanı yaratırız, araçlarımızla aramızdaki uzayı.
Bilgisi az insan, uzay-mekân fikriyle dehşete düşer; onu devasa, karanlık ve dışadönük hayal eder. Varlıkları en yalın şekliyle bir bilye gibi uzaya yayılmış, büzülmüş, üç boyutun ebedi varlığıyla ezilmiş hayal eder. Uzay fikriyle dehşete düşmüş insanlar da büzülürler; üşürler, korkarlar. En iyi ihtimalle uzayı katederler, uzayın ortasında birbirlerine üzüntüyle selam verirler. Halbuki bu uzay onların içindedir, akıllarının yaratısından başka bir şey değildir.
Bu korktukları uzay-mekânda, insanlar yaşamayı ve ölmeyi öğrenirler; akıllarının ortasında ayrılık, uzaklaşma ve acı belirir. Buna yapılacak yorum çok azdır: sevgili, sevdiğinin çağrısını duyar okyanusların ve dağların ötesinden; dağların ve okyanusların ötesinden, anne çocuğunun çağrısını duyar. Sevgi bağlar, üstelik sonsuza dek bağlar. İyiliğin eyleme dökümü bağlamaktır, kötülüğün ise ayırmak. Ayrılık kötülüğün diğer adıdır; aynı zamanda yalanın da diğer adı. Aslında sadece muhteşem, devasa ve karşılıklı bir örgü vardır."
Bilgisi az insan, uzay-mekân fikriyle dehşete düşer; onu devasa, karanlık ve dışadönük hayal eder. Varlıkları en yalın şekliyle bir bilye gibi uzaya yayılmış, büzülmüş, üç boyutun ebedi varlığıyla ezilmiş hayal eder. Uzay fikriyle dehşete düşmüş insanlar da büzülürler; üşürler, korkarlar. En iyi ihtimalle uzayı katederler, uzayın ortasında birbirlerine üzüntüyle selam verirler. Halbuki bu uzay onların içindedir, akıllarının yaratısından başka bir şey değildir.
Bu korktukları uzay-mekânda, insanlar yaşamayı ve ölmeyi öğrenirler; akıllarının ortasında ayrılık, uzaklaşma ve acı belirir. Buna yapılacak yorum çok azdır: sevgili, sevdiğinin çağrısını duyar okyanusların ve dağların ötesinden; dağların ve okyanusların ötesinden, anne çocuğunun çağrısını duyar. Sevgi bağlar, üstelik sonsuza dek bağlar. İyiliğin eyleme dökümü bağlamaktır, kötülüğün ise ayırmak. Ayrılık kötülüğün diğer adıdır; aynı zamanda yalanın da diğer adı. Aslında sadece muhteşem, devasa ve karşılıklı bir örgü vardır."
Michel Houellebecq, Les particules élémentaires / Temel parçacıklar
0 comments:
Yorum Gönder