boşluktan doğmuşum, doluyu boşamaya çalışıyorum. alışıyorum. insan her şeye alışırmış, ben de insanım, ben de alışıyorum. sonra boşu boynuma doluyorum. dolanıyorum boyuma posuma bakmadan, boyuna dolduruşa geliyorum. sağım solum belli olmaz diyorum. sağımı soluğumu belirlemek istiyorlar. belimi kırmak için hepsi, beş karış aklımı yerle bir ediyorlar.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
size diye mi seslenmeli yoksa kendime mi yazmalı! fuck u all! kendime sesleniyorum elbette. ama bu bildiğinim diğer cheesy ,melankolik ya da tek bir konuyla ilgilenen bir blog olmayacak. istemiyorum ona benzer bir şey olmaz. burdan kimseye without u im nothin diye bağırmayacağım. olmasa bile uydurmayacağğım. uyduracağım zamanlar da gelecek -mi?
aşk sahnelerinden ya da ağır-pis kokulu entellektüel şiir kepazeleliklerin de bahsetmeyeceğim. hipsterizm naraları atabilirim bunları da red-ederek!!! ünlemlerle pohpohlayarak da süslerrim sağını solunu kelimelerin. bi rde dEviRk yaza yaza...
bu sayfaya rast-gelen-gitsin.
açılışımı yaptım. tek partilik sayfama hoşgeldim.
Adsız
22 Aralık 2009 02:41namerequired
22 Aralık 2009 02:41boşluk da alışkanlıktan doğar diyelim
akıl şeyleri kendi düzenine indirger onları orda tutar ve sabitler
kendine yer açmak, tanıdık şeyler, bir ev inşa etmek için
şeyleri tanıdığını sandıkça onlara alışır alıştıkça unutur,unutulan şeyler(bir anlamda)artık yok sayılır
şeyleri 'ad'larına tıkan ve kapatan akıl onları ebedi ve ölü bir ifadeyle sıcacık sarar sarmalar
uzanabildiği her şeyi taş eder sonra canlılığına karşılık bulamayışına ağlar
çünkü şimdi tıkabasa dolu bir boşluğun ortasında
sessizlik
dünya artık onunla konuşmadığı için değil de o artık duymadığı içindir belki
olabilir mi?
Adsız
22 Aralık 2009 02:46beş karış aklınızla da elbette mutlu olabilirsini :)
Adsız
22 Aralık 2009 14:53"mutlu olabilenler beş karış akla sahip olanlardır" diyebilir miyiz peki? dedim ben zaten de, siz de diyebilir misiniz?
Travis
23 Ocak 2010 14:05