Çürümenin Blogu

açmaz ya çiçekleri kim örter bilmem. ben böyle boş şeylere hiç gelemem. boş şeyler bana gelirler, doldur boşalt yaparız ruhumun ceza safhasına. oysa asıl istediğim bir sigara içmekti bu akşam birinci tekil şahısla. lakin izin vermiyor şiirayetim. ucuzlaşıyorum muntazaman. munta zamanlaşıyor mütemadiyen. ve diyen gidiyor harfe harfiyen.
ucuzlaşıyorum ya ben böyle arada bir, arada bir seni bir arada görmek istediğimden. çünkü ben ucuzlaşırsam piyasa değeri yükselir büyük harfli başka'nın. hem vücudum çelinmiyor değil, kelepirden veriyorum kendimi küçük cümlelere. menzilime girince sizler unutuyorum kendime. zillerim çalıyor oynuyorsunuz. çillerim azalıyor soynuyorsunuz. halbuki hepinizi çıplak görmek istiyorum ben. diriyi diriltmekle tanınmak istiyorum. ben hep bir şeyler istiyorum. ben ne kadar ben hep ne kadar hep diyorum. bir elimde yazı bir elimde kışı biriktiyorum. kazı elime alıp ayağını koparasım geliyor, sizi sellerimle boğmak istiyorum. ve ölümden ne anlamak gerek bilmiyorum. bence bir şey anlamamalı. bence bazen, yani ara sıra yani diyorum ki zaman zaman, zamansız dursun işte zaman. o zaman açılıyor damarlarımda uçurumlar. ve biliyor musunuz en büyük korkumdu anlaşılmamak ama yendim ama bendim. bendimi çiğneyip kuşlara verdim.
ne de olsa anlam, kılı kırk yaran bir mecra.